Παράλληλο σύμπαν

 Κι εκεί που ορίζει ο καύσωνας τη μέρα, μια μέρα που πυροβολήθηκε ο Τραμπ στο κεφαλι και τη γλύτωσε με ελαφρύ τραύμα, μου ήρθε όχι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί σαν σκέψη, αλλά μια εικασία. Μα ανάμεσα σε όλα τα άρθρα μου, με πολλά αποδεικτικά στοιχεία, θα υπάρχει κι αυτό. Ένα ίσως. Κάτι σαν τροφή για σκέψη.

Είναι γνωστό σε πολλούς το πείραμα της Φιλαδέλφειας του Αϊνστάιν που έγινε εν μέσω δευτέρου παγκόσμιου πολέμου. Το πλοίο Ελντριτζ, εξαφανίστηκε, ταξίδεψε σε άλλο λιμάνι και στο 2003, 60 χρόνια μετά. Τον Δεκέμβριο του 2002 υπήρξε μια εκπομπή στην ιδιωτική τηλεόραση του Μεγκα, που το ανέφερε. Καμία μέρα του 2003, δεν αναφέρθηκε η ξαφνική εμφάνιση ενός πλοίου, στις ελληνικές ειδήσεις. Πουθενά δεν υπήρχε το... Να το Ελντριτζ που μας έρχεται για λίγο από το 1943. Κι όμως ναύτες είχαν βγει και παρέμειναν στο 2003 για πάντα. Παρέμειναν σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε ένα από τα ταξίδια που μπορούν να γίνουν σύμφωνα με τους νόμους της γέφυρας που περιέγραψε ο Αϊνστάιν μαζί με τον Ροζεν. Πάει καλά. Όσο αυτό μπορεί να οριστεί γιατί στη φύση τα πάντα ρει... Είναι όλα ρευστά, δεν αρκούνται σε κανόνες. 

Μετά το πλοίο ήρθε στα πλαίσια της Αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ελλάδα, και μετονομάστηκε σε Αετος ή Λέων. Πάντως ο Αετος είναι το σύμβολο της δημοκρατίας των ΗΠΑ. Του πλοίου αυτού τμήματα εξαφανιζόταν χρόνια μετά το εν λόγω πείραμα... Αυτό σημαίνει ότι ο χωρόχρονος εξακολουθούσε να καμπυλωνεται. Οκ. Απλά το θέμα είναι ότι αυτό σημαίνει υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας, άρα και μεγαλύτερη πιθανότητα καρκινογενεσης. Στην περίπτωση που το πλοίο αυτό ήταν ο μετέπειτα Αετος, εκεί γυρίστηκε η ελληνική ταινία με τίτλο "Η Αλίκη στο ναυτικό". Και 35 χρόνια μετά πέθανε η πρωταγωνιστρια Αλίκη Βουγιουκλάκη από καρκίνο. Και πάσχει ομοίως και ο ηθοποιός Ντίνος Καρύδης, που ήταν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ταινίας. Ναι φυσικά και μπορεί να είναι τυχαίο. Αλλά μπορεί και όχι.

Όταν γύρισαν ένα γουέστερν με τον Τζων Γουέιν και έφεραν άμμο από την έρημο της Νεβάδα, πέθαναν όλοι από καρκίνο. Γιατί εκεί βέβαια ακτινοβολουσε ραδιενέργεια η άμμος της ερήμου αυτής, στην οποία είχαν γίνει από τους Αμερικανούς, πυρηνικές δοκιμές. Τότε μετά το 1945. Περισσότερη η ραδιενέργεια μιας πυρηνικής βόμβας, από μιας τρύπας στον χωροχρόνο, περισσότεροι θάνατοι.

Είναι κάτι που δεν θα μάθουμε ποτέ. Πως προήρθε η ασθένεια. Ήταν από το πλοίο; Ήταν αυτό το πλοίο, αλλά ήταν τυχαίο; Απλά εγώ αν ήμουν ναύαρχος, και γνώριζα περί της θεωρίας της σχετικότητας, θα έβαζα το Ελντριτζ στην άκρη, για να μην μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Δεν αναφέρεται έως ώρας πουθενά κάποιο περίεργο φαινόμενο εξαφάνισης τμημάτων του πλοίου να έγιναν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και τίποτα. Θα μπορούσαν να έχουν σημειωθεί και για λόγους στρατιωτικού απορρητου να μην αναφέρθηκαν, σε μια εποχή ιδιαίτερης φιλίας και οικονομικής ενίσχυσης από τις ΗΠΑ. 

Οι υποθέσεις δικές σας... 

https://www.haniotika-nea.gr/aetos-i-leon

Δεν υπάρχει καμία καταγεγραμμενη ιστορία εκείνων των ναυτων που έμειναν στο 2003. Οκ. Κι εμείς αν ταξιδεύαμε 60 χρόνια μετά θα νιώθαμε τρόμο από την αλλαγή των πραγμάτων. Κάπου θα μίλησαν. Καταγράφηκε κάτι; Δεν κυκλοφόρησε στην μεγάλη εγκυκλοπαιδεία μνήμης που λέγεται ίντερνετ. Μέχρι τώρα. Πέρασαν 21 χρόνια κιόλας. Ούτε γνωρίζουμε την ηλικία αυτών των ανθρώπων κατά την μετάβαση τους στο 2003 και σήμερα. Η γέφυρα Ροζεν Αϊνστάιν αναφέρει γήρανση κατά την χωροχρονικη μετάβαση. Ήταν ένα πετυχημένο και αποτυχημένο ταυτόχρονα πείραμα, με ανθρώπινες απώλειες. Για αυτό. Ένα δεν υπολόγισε ο Αϊνστάιν, μελετώντας τα κείμενα του Καραθεοδωρη. Τη χωροχρονικη ρευστότητα. Το μη δυνατό να υπολογιστεί. 

Το δικό μου παράλληλο σύμπαν το έζησα στην παραλία της Κατερίνης κατά τη διάρκεια του σεισμού εκείνου του μεγάλου του 1978. Όταν άρχισε να κουνάει καθόμουν σε ένα κρεβάτι. Δεν σηκώθηκα. Κι όμως. Βρέθηκα να κάθομαι σε ένα παιδικό καρεκλάκι, από εκείνα τα παλιά τα πάνινα της παραλίας κι έπεσα κάτω και έγειρε και η πόρτα και με χτύπησε. Δεν τραυματιστηκα. Ξέρω όμως ότι βρέθηκα σε δύο ταυτόχρονα σημεία την ίδια στιγμή. Και αυτό ναι ήταν ένα παράλληλο σύμπαν. Άλλη πορεία στη ζωή πήρε το κοριτσάκι που έμεινε στο κρεβάτι. Εκείνη η ρευστή κατάσταση εξαφανίστηκε και παρέμεινε να εξελίσσεται η άλλη μετά την πτώση από το καρεκλάκι έως σήμερα. Την άλλη εξέλιξη δεν την γνωρίζουμε. Ούτε για αυτό υπάρχουν αποδείξεις. Είναι μία προσωπική μνήμη, μια μαρτυρία του πως έμεινα εγώ να αναρωτιέμαι πως βρέθηκα εκεί. Δυσνόητο. Όπως η φύση. Απλή και περίπλοκη στη δομή της. Θεός την έφτιαξε. 

Ήταν τέτοια τα χαρακτηριστικά εκείνου του σεισμού που θα μπορούσαν να ανοίξουν ένα παράλληλο σύμπαν. Ακόμα και χλμ μακριά από το επίκεντρο κι εκείνο το σημείο της μέγιστης επιτάχυνση, της μέγιστης ρευστό ποίησης, όπου εγώ βρέθηκα. Στο τελευταίο μου βιβλίο της τετραλογίας, στο τέλος στο παράρτημα, γίνεται εκτενής αναφορά και επεξήγηση των γεγονότων εκείνων. 

https://rbooks.gr/book/%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AF+%CF%83%CF%84%CE%B7+%CE%B6%CF%89%CE%AE%2C+%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%AF+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF+%28%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B7+%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82%29 

(από την σελ. 328)